In september 2013 at ik lasagne in Campisi’s Egyptian Restaurant, in Dallas. Op het oog een Italiaans restaurant zoals er zoveel zijn, maar ik had het adres niet voor niets op mijn wensenlijst staan voor het vertrek naar Amerika. De broers Joseph en Sam Campisi, die met de zaak begonnen in 1950, stonden in hun jaren bekend als de maffiabazen van Dallas. Het restaurant kent een bijzondere geschiedenis.
Campisi’s en The American Dream
In 1904 emigreerden Carlo ‘Papa’ Campisi en zijn vrouw Antonia vanuit Sicilië naar New Orleans. In 1916 verhuisden ze vervolgens naar Dallas, waar ze voor 800 dollar een kruidenierszaak kochten. Het echtpaar had zes kinderen: vier dochters en twee zoons. Iedereen hielp mee in de familiebusiness en er was succes; direct na de oorlog was er zelfs geld genoeg om ook nog eetcafé Idle Hour over te nemen. In deze destijds welbekende zaak werd vervolgens de eerste pizza van Dallas gebakken.
In 1950 werden de kruidenierszaak en het eetcafé van de hand gedaan. De familie begon een Italiaans restaurant op de Mockingbird Lane, waar de Egyptian Lounge werd overgenomen. Er was volgens de overlevering geen geld om een nieuw uithangbord te kopen, dus de neonreclame bleef hangen; het woord Lounge werd vervangen door Restaurant. Sindsdien heet de zaak Campisi’s Egyptian Restaurant, inmiddels al 65 jaar op dezelfde locatie. Het originele bord hangt er nog steeds. Bekijk hier de locatie in Google Maps.
Toen Papa Campisi stierf, namen zijn twee zonen Joseph (1918–1990) en Sam (1920–1970) het restaurant over. En niet onverdienstelijk; zo boekten ze in 1960 volgens de belastingdienst allebei $ 42.000 winst. Een groot kapitaal in die tijd. Toen er enkele jaren later drank mocht worden geschonken in de zaak was het succes helemaal gigantisch – sinds de drooglegging had bijna geen enkele andere horecazaak in Texas die felbegeerde licentie bemachtigd.
Joe en Sam Campisi en de grenzen van de wet
Politici, wetshandhavers, sporthelden en andere lokale bekenden waren vaste gasten bij Campisi’s, maar de twee eigenaren waren inmiddels zelf ook de anonimiteit voorbij. Het tweetal genereerde niet alleen inkomsten uit het restaurant, maar ook uit minder legale activiteiten: ze behoorden tot de top van de regionale maffia en worden door sommigen zelfs tot de maffiabazen van Dallas gekroond. De huidige eigenaar David Campisi, kleinzoon van Joseph, ontkent de criminele verhalen in alle toonaarden – maar maakt graag gebruik van de vele speculaties. Ze trekken nogal wat hongerige gasten.
De United States House of Representatives Select Committee on Assassinations, ook wel afgekort als HSCA, was een parlementaire onderzoekscommissie die eind jaren ’70 tot taak had de moord op John F. Kennedy en de moord op Martin Luther King te onderzoeken. Voor de moord op JFK (waarover zo meer) werd Joseph uitgebreid verhoord; zijn broer Sam was inmiddels al enkele jaren dood. Wie diep in de archieven duikt, ontdekt een vrij uitgebreide biografie van Joe Campisi – het begint op deze pagina. Te lezen valt dat de restauranteigenaar onder meer nevenactiviteiten ontplooide in de gokindustrie. Ook was hij net als Sam jarenlang bookmaker en zat hij in de verzekeringen – vage ambachten in het schemergebied tussen boven- en onderwereld. Gearresteerd werd hij nooit; althans, niet voor de genoemde zaken. In 1944 werd hij, op 26-jarige leeftijd, wel gearresteerd voor moord. Joe claimde te hebben gehandeld uit zelfverdediging; een medewerker had een scherp mes naar zijn hoofd gegooid. De jury sprak hem vrij.
Connectie met Jack Ruby
Er is geen enkel hard bewijs dat de gebroeders lid waren van de maffia, maar dat wil natuurlijk weinig zeggen – een criminele organisatie publiceert nou eenmaal geen jaarverslagen. Maar aanwijzingen zijn er genoeg. Zo was er een hechte vriendschap met de maffiabazen Joseph Civello en Joseph Ianni. En ook een ander lid van de lokale maffia kwam iedere week een steak eten bij Campisi’s: Jack Ruby, de moordenaar van Lee Harvey Oswald, de vermeende moordenaar van John F. Kennedy. Een boeiende connectie.
Hij zat altijd op dezelfde plek in het restaurant, op een rode bank, daar waar nu een groot schilderij van Joe Campisi aan de muur hangt. Joe verklaarde dat hij Ruby al kende sinds eind jaren 40. Ze kwamen in elkaars etablissement: Ruby at wekelijks bij Campisi’s, Campisi bezocht regelmatig Ruby’s nachtclub The Carousel. De laatste steak at Jack Ruby op donderdag 21 november 1963, de avond voor de moord op Kennedy. Op zondag de 24e schoot Ruby Lee Harvey Oswald dood en zes dagen later, op zaterdag 30 november 1963, bezocht Campisi Ruby in de Dallas County Jail – samen met zijn vrouw Edith. En dat terwijl Campisi later ook wel eens verklaarde dat hij Ruby amper kende… De connectie tussen Ruby en de lokale maffia voedt, dat moge duidelijk zijn, de complottheoriën danig. Handelde Ruby dan toch in opdracht van de onderwereld, om Oswald het zwijgen op te leggen?
Rondleiding door de zaak
We aten bij Campisi’s en toen ik bedrijfsleider Jimmy Evan
s vertelde dat ik in Dallas was voor een reportage in een Nederlands dagblad, kregen we een rondleiding aangeboden. Aardig; zo kon ik ruimtes zien die normaal voor bezoekers gesloten blijven, zoals de exclusieve ruimte waar vrienden van Joseph en Sam altijd met elkaar aten, en ruimtes vol foto’s en schilderijen van familieleden en beroemde gasten. De covers van Kennedy-boeken waarin het restaurant en de familie genoemd worden, hangen prominent tussen foto’s van sterren als Al Pacino – zie de foto’s hieronder. Jimmy vertelde hoe Joe Campisi in 1990 om het leven kwam – een typisch einde voor de pater familias. Een kelner stal geld uit de kassa, Joe was getuige van die daad en joeg de medewerker het restaurant uit. Hij kreeg een hartaanval en was op slag dood. Een jaar eerder had de stad Dallas hem nog vereerd met een prestigieuze titel voor al zijn diensten aan de gemeenschap.
Nieuwe generaties
Spraakmakend zijn ook de nieuwe generaties Campisi. Toen Sam in 1970 overleed, kreeg Joe ruzie met de weduwe, die een deel van de rechten erfde en nu geld wilde zien. Uiteindelijk werd er 2 ton overgemaakt, maar de relatie was verstoord. Later was het wel de zoon van Sam, Corky Campisi, die de leiding kreeg over het familiebedrijf. Corky was niet vies van aandacht en had zelfs even zijn eigen programma op tv. Deskundigen zullen zijn oudste dochter Amber herkennen als Playboy’s Miss February 2005. Van de jongere tweeling Tara en Gina is die laatste om een droevige reden bekend geworden; de vrouw, eigenaresse van een eigen restaurant, pleegde in 2010 zelfmoord. Rechts van links naar rechts Tara, Corky, Amber en Gina.
De huidige eigenaar van het beroemde restaurant is David, het neefje van Corky; de kleinzoon van Joe Campisi. Doe deze David een plezier en ga eten op de Mockingbird Lane. Het eten is er helemaal niet verkeerd en met een beetje fantasie waan je je in een spannende B-film!
Alle kleurenfoto’s op deze pagina zijn gemaakt in september 2013 en zijn eigendom van Perry Vermeulen. We hebben helaas niet kunnen achterhalen wie de rechthebbenden zijn van de drie archiefbeelden. De foto met Corky en zijn drie dochters is van D Magazine.
Speak Your Mind